La Tahzan

ari nih ana bwat tajuk la tahzan sbb ana sndiri sedih.
wahaha..
okeh.abaikan.ignore.pedulikan.
ekekek...

la tahzan nih judul buku.
yg ditulis oleh ???
hohoh..

i bet ramai daa yg bace buku nih..
(ana sndiri..mls nk bace, tebal sgt.kih3)

tp dr tajuk die...
dpt agak ape yg die cube nk sampaikn..
sesape yg bace musty lg memahami..
huhue...

so,
ape yg ana cube nk sampaikan kat sini ialah..

manusia mmg tak lari dr pasaan..
marah,sedih,gumbire,kecewa,nerves
kekadang tuh ade yg tataw die rase ape..
sbb perasaan bercampur baur..
rase sume skali..ohhoh..

tp bila kite sedih ... ?
sape yg memule kite dapatkan .. ?

pasti ramaii je yg ckp ALLAH...

pasti ramaii je yg baru ingat ALLAH...

namun,

bile sedih je..pasti kite murung...
mood takde...
tuh ke ingat kat ALLAH ??

mmg lah...
bile kite insaf...air mate keinsafan tuh berharga..
even nabi sndiri menangis bile dgr azab seksa kubur or neraka..

mati ingat jugak...
tp tanggungjawab kite jgn lupe...

kite keje keras umpama kite hidup selamanye,
kite beramal sungguh2 umpama kite mati esok.

pakat2 lah kite hayati ayat di atas..
ana mintak diri dulu ye..salam..
(sorry kalo tak paham ape yg ana ngah melalut...idea kureng)